De Belg heeft niet alleen een baksteen in de maag, hij is ook heel honkvast. De gemiddelde Belg woont ongeveer dertig jaar in hetzelfde huis. Hij is erg gehecht aan zijn woonomgeving en ook het sociale aspect is van belang. Alleen om dwingende redenen wordt er verhuisd.
Over het algemeen verhuizen Belgen alleen als het echt niet anders kan. Dikwijls is een verandering van de gezinssituatie – een sterfgeval of een scheiding – de reden voor een verhuis. In andere gevallen (zo’n vijftien procent) is het financiële aspect doorslaggevend. Als iemand bijvoorbeeld zijn of haar lening niet meer kan afbetalen, is verhuizen een voor de hand liggende oplossing.
Sommige mensen verhuizen ook omdat er sprake is van gezinsuitbreiding en ze groter willen wonen. Ook kleiner wonen is een beweegreden. Tot slot liggen omgevingsfactoren – dichter bij het werk wonen is hier dikwijls aan de orde – aan de grondslag van een verhuis.
Ook jonge Belgen, die hun eerste stappen zetten op de vastgoedmarkt, zijn honkvast en dromen van een eigen stek. Ze willen zich snel settelen en een eerste woning kopen. Toch beseffen ze dat ze in de toekomst anders zullen moeten wonen. Door de stijgende woningprijzen en de schaarser wordende woonruimte is compact wonen de toekomst.
Jonge Belgen hebben een baksteen in hun maag, maar zijn niet zo honkvast als de gemiddelde Belg. Ze blijven dikwijls niet voor de rest van hun leven in hun eerste huis of appartement wonen. Dikwijls is hun eerste woning bescheiden en kiezen ze later – wanneer ze kapitaalkrachtiger zijn en eventueel een gezin stichten – voor een groter pand.